Rycerze Kolumba

2 października 1881 roku, mała grupka mężczyzn spotkała się w piwnicy Kościoła Najświętszej Marii Panny na alei Hillhouse w New Haven, stanie Connecticut. Z inicjatywy proboszcza, 29-letniego księdza Michaela McGivneya, mężczyźni ci założyli stowarzyszenie bratnie, które później stało się największą w świecie katolicką, rodzinną organizacją bratnią. Znajdowali oni siłę w solidarności, poczucie bezpieczeństwa w jednomyślności i wspólnemu oddaniu się świętej sprawie: przysięgali bronić swojej ojczyzny, rodziny i wiary...

Łączył ich ideał Krzysztofa Kolumba, odkrywcy Ameryk, który przywiózł chrześcijaństwo do Nowego Świata.

Osiągnęli swój cel, gdy 29 marca 1882 roku została zalegalizowana organizacja Rycerzy Kolumba. To byli pierwsi Rycerze Kolumba.

Zakon był nazywany „silną prawą ręką Kościoła” i wychwalany przez papieży, prezydentów i innych przywódców światowych za poparcie dla Kościoła, program ewangelizacji i katolickiej edukacji, zaangażowanie społeczne i pomoc potrzebującym.

Wizja księdza McGivneya obejmowała również program ubezpieczeniowy, aby zapewnić byt wdowom i sierotom po zmarłych rycerzach. Program ubezpieczeniowy Zakonu rozrósł się, aby lepiej służyć coraz liczniejszej organizacji. Rok po roku Rycerze Kolumba zdobywają najwyższe notowania za wypłacalność z A.M. Best oraz Standard & Poor’s.

Zakon oferuje najwyższej jakości usługi w zakresie ubezpieczenia, rent i długoterminowych programów dla członków i ich rodzin, łącznie z wieloma innymi korzyściami wynikającymi z braterskiej wzajemnej pomocy.

Najwyższa Rada jest organem zarządzającym Rycerzy Kolumba i jest odpowiedzialna za rozwój organizacji jako całości.

Obowiązki Najwyższej Rady obejmują: rozpoczynanie działalności Zakonu na nowych terenach, powoływanie władz regionalnych, określanie i propagowanie zasad i celów organizacji, podejmowanie inicjatyw na skalę całej organizacji, rozpropagowywanie informacji o misji Rycerzy Kolumba w świecie, a także troska o dobro rodzin członków poprzez programy ubezpieczeniowe.

Większość działalności charytatywnej wykonują członkowie lokalnych i podporządkowanych rad.

Rycerze Kolumba są katolicką, bratnią, organizacją wzajemnej pomocy mężczyzn, która powstała, aby udzielać pomocy finansowej członkom i ich rodzinom. Członkowie wraz z rodzinami, pomagają sobie nawzajem w wypadku choroby, kalectwa, a także w każdej potrzebie. Między członkami wytwarza się więź intelektualna i towarzyska poprzez wspólne prace w dziedzinie charytatywnej, wychowawczej, religijnej, społecznej, pomocy bliźnim w wypadku wojny czy katastrofy.

Historia Zakonu wskazuje na proroczą wizję księdza McGivneya, którego proces beatyfikacyjny jest w trakcie przygotowywania przez Watykan. Wizja księdza McGivneya przyczyniła się do stworzenia organizacji, która stała się wiodącą katolicką, bratnią organizacją wzajemnej pomocy na świecie. Rycerze Kolumba rozwinęli się od jednej rady liczącej kilku członków do ponad 12 000 rad i ponad 1.8 miliona członków w USA, Kanadzie, Meksyku, Portoryko, Republice Dominikańskiej, Panamie, Gwatemali, na Filipinach, Bahamach, Wyspach Dziewiczych, Guam i Saipan oraz w Polsce.

Rycerze Kolumba rozpoczęli swoją działalność w Polsce w roku 2006. 

Rada nr 14000 im. Jana Pawła II w Krakowie, jest pierwszą Radą Rycerzy Kolumba w Polsce.

To tutaj, w Krakowie, w mieście Ojca Świętego Jana Pawła II w 2006 roku zapoczątkowano tworzenie polskiej gałęzi najstarszej katolickiej organizacji - Rycerzy Kolumba. Pierwszymi polskimi Rycerzami byli między innymi; ks. kardynał Franciszek Macharski, ks. Dr Tomasz Kraj, Przemysław Bednarz, Tadeusz Augustyn, Sławomir Wójtowicz, Jacek Raźny...

Zważywszy na miasto oraz na wielką sympatię, jaką darzył Rycerzy Kolumba papież Jan Paweł II, nie było wahania nad wyborem Patrona pierwszej polskiej Rady i został nim Czcigodny Sługa Boży Jan Paweł II (aktualnie święty).